Een grote teleurstelling in het MESO-project en de vier MESO-praktijken is het feit dat MESO-zorg helaas (nog) niet toegankelijk is voor alle zelfstandig wonende ouderen. Mensen die over een WLZ indicatie beschikken, zijn (nog) uitgesloten voor deze vorm van zorg. Dit is voor zowel alle MESO medewerkers als de samenwerkende huisartsen een groot punt van zorg. We voelen ons in deze zorg weliswaar gesteund door VWS en NZa maar een oplossing realiseren blijkt nog niet zo eenvoudig ook al werken we daar hard aan.
Daar waar MESO-zorg binnen de ZVW gefinancierd wordt uit de experimentruimte GZSP, is deze experimentruimte binnen de WLZ nog niet gecreëerd. We kunnen de huisarts voor wie deze patiënten vaak te complex zijn echter niet in de kou laten staan. Juist deze problematiek was ooit de aanleiding voor Ester Bertholet om MESO-zorg in de nabijheid van de huisarts aan te bieden. Reden om ons hard te blijven maken voor een adequate oplossing.
Vanuit het MESO-project onderhouden we contacten met vele partijen in het land die aan vergelijkbare initiatieven werken. Ook zij lopen aan tegen de beperkingen in het huidige stelsel. Het bestuur van MESO zorg zet zich in om met de verschillende stakeholders die rondom deze vraagstukken een belangrijke rol spelen in gesprek te zijn en met elkaar tot een goed antwoord te komen.
Terug naar vorige pagina